Zoek in database

Stichting Oude Begraafplaatsen Deventer

is opgericht met het doel de vele historische waardevolle graven en begraafplaatsen in en rond Deventer te behouden. Zij wil verval en oneigenlijk gebruik ervan tegen gaan en interesse wekken voor graven en begraafplaatsen in het algemeen. Op deze pagina's is meer informatie te vinden over het ontstaan en de restauratiewerkzaamheden van de oude begraafplaats aan de Diepenveenseweg. Verder zal er ingegaan worden op de doelstelling die de stichting nastreeft en de activiteiten die uitgevoerd worden. Ook zal er een organogram van het bestuur te zien zijn. De eerste Deventer buitenbegraafplaats.
Tot 1664 deed het kerkhof rondom de Grote- of Lebuïnuskerk dienst. Het werd geruimd en tot plein gemaakt. Het kerkhof rondom de Bergkerk daarentegen is tot 1831 in gebruik gebleven, met name voor de minder draagkrachtigen. De gegoede burgerij verkoos zo veel mogelijk een plaats in de kerk. Ter illustratie: tussen 1823 en 1827 werden 87 lijken begraven in de kerk, terwijl in dezelfde periode 821 lijken op het kerkhof van de Bergkerk werden begraven. In 1827 neemt de Deventer Raad het aanleggen van een nieuwe begraafplaats ter hand. Een belangrijke vraagstuk daarbij was hoe het onderhoud en herstel van de kerkvloeren voortaan bekostigd moest worden.
lees verder

Locaties

Mededelingen

Dwalend over de begraafplaats ontkomt men niet aan de betovering van stilte, groen en vergankelijkheid, van verbondenheid met de voorgeschiedenis, signalen uit een voorbije tijd. Wellicht ook een gevoel van bescheidenheid: Wie ben ik dat ik hier ronddwaal ? Dan weer iets van memento mori, onontkoombaar.

Niet alleen in ontwerp en aanleg, maar in veel meer opzichten zal een bezoeker een sfeer van soberheid signaleren; geen grootse monumenten, weinig symboliek of teksten op de zerken, weinig variatie en steensoorten.

Verschillende factoren hebben hierbij een rol gespeeld. In de beginperiode kende men nog geen begraafcultuur, behalve dan wat overgebleven was van het begraven in kerken.

Vandaar dat uit die eerste periode een aaneengesloten geheel van zerken is overgebleven, alsof het een kerkvloer betreft. Pas later ontwikkelt zich een eigen stijl met staande stenen, tombes, hekwerken en paden tussen de graven. Ook in het gedeelte dat in 1894 als uitbreiding bij de begraafplaats is getrokken, zien we aaneengesloten liggende zerken. Pas na 1900 gaat men dwarspaden aanleggen, zodat men alle graven kan naderen zonder over andere gaven en zerken te moeten lopen.

Misschien weerhielden ook de bijzonder hoge rechten voor het plaatsen van een monument de nabestaanden van dit soort frivoliteiten. Volgens het reglement moest men hiervoor vijftig gulden betalen, terwijl een graf slechts dertig gulden kostte. Pas in 1870 lezen we in de “handelingen van de gemeenteraad” dat met daartegen bezwaar maakt en wordt het tarief tot tien gulden verlaagd.

Al met al hebben we het over een Rijks- en Gemeentelijk monument waar we trots en zuinig op moeten zijn en waar het goed toeven is. Een monument dat onze aandacht en steun – ook financieel- alleszins waard is.

Wandelroute of rondleiding aanvragen